Ciąża to nie choroba cz. II – Dziewiąty miesiąc na medal.

Kilka miesięcy temu pisałam o tym, że Ciąża to nie choroba i przedstawiłam swój subiektywny podział na fajne, czerpiące z życia „bagażówki” i użalające się nad sobą „ciężarówki”. Teraz jestem w dziewiątym miesiącu ciąży, dokładnie w trakcie 38 tygodnia i nadal podpisuję się obiema rękami pod swoim poprzednim postem, mając nadzieję, że tak pozostanie do rozwiązania:)

Trochę pobuszowałam w wirtualnej przestrzeni żeby poczytać o odczuciach innych kobiet dotyczących końcówki ciąży i niestety pozytywnych komentarzy można ze świecą szukać. Zdaję sobie sprawę, że jeśli hormony szaleją i są jakieś komplikacje natury medycznej to trudno o pozytywne słowa i zadowolenie, ale jednak większość negatywów to komentarze, z których aż wylewa się lenistwo, usprawiedliwianie wielu grzeszków ciążą, po prostu odpuszczanie sobie na wielu frontach, a potem użalanie się nad sobą.

Coś czuję, że niektóre kobitki już teraz mają ochotę zmieszać mnie z błotem, a jak zacznę się wychwalać jak to świetnie się czuję i wyglądam to zazdrość spowoduje, ze ich twarz stanie się purpurowa. Dlatego podkreślę jeszcze raz, że kobiety, którym przyszło leżeć na patologii ciąży oraz te, którym hormony przysparzają wiele złego pozostawiam z boku, bo zdaję sobie sprawę, że na to się nie ma wpływu i rozumiem, że wówczas ciąża zamienia się niczym w  stan chorobowy. Tu rozprawiam się z tymi, które leżą i kwiczą, że przytyły 30 kg i że w szafie mają same dresy, a po chwili sięgają po 5 pączków i pilot od TV.

Podczas spotkań z rodziną, znajomymi itp jest seria pytań, które powinny raz na zawsze zniknąć z repertuaru tych „troskliwych” o samopoczucie przyszłej matki m.in:

– Nosisz wciąż obrączkę?  Jak to? Dłonie ci nie puchną?
– Idziesz do kina? Nie za głośno? Wytrzymasz 2 h w jednej pozycji?
– Nie boisz się iść na spacer? Przecież możesz zacząć rodzić.
– Co robisz?! Sprzątasz? – w twoim stanie?

Do jasnej ciasnej – skąd w ogóle to się bierze? Według tych troskliwych to chyba każda ciężarna powinna całymi dniami leżeć jak kłoda na kanapie, ubrana w wyciągnięte dresy, jeść za dwóch i czekać, czekać, czekać … Strach wspomnieć o świetnym seksie i założeniu szpilek, bo to hmm… nie wypada?;)

Fot. Szpilka

Tymczasem mój 9-ty miesiąc wygląda tak:

POZYTYWY

• Zero obrzęków, żylaków, stopy i dłonie nie przypominają paróweczek. Obrączka na palcu schodzi bez problemu, a na stopy niczym u kopciuszka mogę zakładać wszystkie ukochane buty.
• Waga wskazuje 13 kg więcej niż przed ciążą, co przy 173 cm wzrostu jest chyba niezłym wynikiem.
• Brzuch jest taki, jaki sobie wymarzyłam, czyli stercząca piłka z przodu, bez rozlewania się na boki. Tłuszcz nie zawędrował w inne rejony.
• Super samopoczucie, wyniki badań bardzo dobre, mnóstwo energii i pomysłów na życie.
• Wypady do kina, na spacer, do znajomych, restauracji, na zakupy,
• Prowadzenie auta bez problemu. Jak tak dalej pójdzie to może i do porodu się zawiozę;)
• Pranie, gotowanie, sprzątanie,
• Niezmienna zabawa modą i urodą – nawet pedicure udaje mi się zrobić jak przyjmę niecodzienne pozycje, a post z ciążowymi stylizacjami na 9-ty miesiąc już niebawem.
• Świetny seks.

NEGATYWY

• Bóle pleców wieczorem, ale nie każdego dnia.
• Trudności z przybraniem wygodnej pozycji do snu – jednak poduszka „rogal” i 4 inne poduszki ułatwiają sprawę;)
• Cellulit, który wyraźnie pojawił się w drugiej połowie ciąży, ale twardo wierzę,  że uda mi się z nim rozprawić po ciąży.
• Jeden wybuch nieuzasadnionej złości i jakże ogromnej rozpaczy zaraz po moim wyczynie – od początku ciąży takich akcji mogę policzyć na palcach jednej ręki więc chyba daję radę i jeszcze można ze mną wytrzymać;)

Gołym okiem widać, że pozytywów jest więcej i negatywy nie należą do zbytnio uprzykrzających życie. Bardzo się cieszę, że tak znoszę ciążę i mam nadzieję, że tak świetnie będzie do przyjścia na świat dziecka, a nawet zabrnę dalej – wierzę, że i poród pójdzie w miarę gładko, choć na 5-minutowy trudno liczyć;) Rozwiązanie zagadki na pewno tutaj nastąpi za jakiś czas.

Drogie kobitki, te które jesteście w ciąży lub będziecie – jeśli dolegliwości ciążowe będziecie miały podobne do moich, to naprawdę możecie być szczęśliwe i korzystać z tego czasu jak się da. Nie dajcie sobie wmówić, że ciąża to niezmiernie ciężki czas, a ostatnie tygodnie to istna mordęga. Oczywiście wiele zależy tu od waszego nastawienia i tego czy za pozytywnymi myślami będą szły działania. Samo nic się nie zrobi. Życzę wam, byście w odpowiedziach na pytanie o swoje samopoczucie były wręcz nudne bo zawsze będzie to „Świetnie, dziękuję”, a zachwytom nad waszym wyglądem i tryskającą z was energią nie było końca.

Mam nadzieję, że pozytywnie zakręconych 9-miesięcznych bagażówek jest więcej niż ja i kilka moich znajomych. Dziewczyny – ujawnijcie się:)